Schreeuwen om liefde, ook op de werkvloer

Ruim 8 jaar geleden ontdekte ik mijn liefde voor de Argentijnse tango. De Argentijnse tango is veel meer dan een dans. Het is een kunstvorm van subtiel leiderschap en volgen. Verre van dominant of dwingend mits goed uitgevoerd.
Het vraagt om duidelijke communicatie, gevoel voor de behoefte van de ander en respect voor de muziek. Deze dans gaat over samenwerking en begrip, de kracht van verbinding en het evenwicht tussen leiden en volgen. Met als drijvende kracht: de liefde. Oftewel de universele liefde. De lievensenergie. En laat dat nou net de drijvende kracht zijn achter alles wat we doen. Ook op ons werk.

Ik heb het grote geluk dat ik een danspartner Mike Nikkels heb die subtiel leidt en gevoel heeft voor muziek. Dansend met andere mannen kan dat wel eens anders zijn.
Ze trekken of duwen aan mijn arm om me in de positie te manoeuvreren waarin ze me willen hebben. Of hij is druk met zijn pasjes, in plaats van met mij en de mogelijke verbinding. Loopt de dans wat stroef dan vertelt hij me op een volle dansvloer wel even hoe ik het moet doen, ahum. Of de omhelzing is zo stevig dat het beklemmend voelt. Of het allerergste; hij danst uit de maat. Op dit soort momenten zou ik het liefst boos worden of wegrennen. En toch doe ik beide niet.

Wat doe ik wel? In de tango weet ik dat de intentie van elke danser is om het goede te doen en fijn te hebben. Hoe krom dat er ook uitziet.
Zodra ik me, al dansend, zijn intentie weer herinner, kan ik vanuit liefde kijken naar hem en naar mezelf. Ik ontspan, lach en grote kans dat we daarna over de dansvloer flowen.

Het is wat ik me altijd voorneem, elke dag, op zoveel mogelijk momenten: vanuit liefde kijken. Niet om het met de mantel der liefde te bedekken, want emoties mogen en moeten zelfs gevoeld worden. Zorg alleen dat ze geen vat op je hebben en je koers bepalen.

In essentie is alles een uiting van liefde of een ‘schreeuw’ om liefde. Ook die vervelende leidinggevende, de zeurende collega en de dominante klant ‘schreeuwen’ om liefde. Kun je dat zien? Heb je de bereidwilligheid, al is het maar voor even, om anders te kijken? Niet vanuit je overtuigingen of emoties maar met mildheid, vanuit je hart?

Laat we minder ‘schreeuwen’. En de liefde leidend maken, op de dansvloer en de werkvloer.
Hoe zouden deze er dan uitzien?

Hartelijke groet,
Wineke